Van sommige sterrenstelsels weet Marcel Hulspas kennelijk het bestaan niet. Laten we het de ‘Semiologische Wolken’ noemen. Umberto Eco schreef in een naschrift van ‘In de naam van de roos’ het volgende: de verschijning van Karl Marx is niet denkbaar zonder de verschijning van de apostel Paulus. En zo is ook de (broodnodige) verschijning van Syriza denkbaar. Als presbyterian Chris Hedges zegt dat hij een socialist is, is het niet denkbaar dat hij daarmee, ondanks de neoliberale/neoconservatieve repressie in de VS, iets mee in beweging krijgt. De manier waarop de VS na 9/11 moslims in het Oosten de democratie proberen op te dringen komt nogal oud testimentair over. De vreselijke strijd tussen families, sektes en stromingen daar vindt, vond, vaak een evenwicht in autocratisch leiderschap. Daar kun je tegen fulmineren, maar wegnemen is contraproductief. Of, zoals sommigen stellen, de VS hebben IS geheel aan zichzelf te wijten. Laat Marcel Hulspas daar maar eens een ‘risico-berekening’ over maken. Ook in de uitstraling naar Europa toe.
De teneur van het artikel heeft wel mijn instemming, maar kruisbestuiving met semiologen, filosofen, etc. is gewenst.
Michel Foucault over ‘Jezus redt:’ op die manier kunnen we niet meer denken … Maar ik denk dat in de transformatie daarvan de bedoelingen van Siedentopf nader overwogen moeten worden.